Friday, May 7, 2010
Миний дуртай хичээл, миний амьдрал, миний хайр…
2005 он. Би есдүгээр ангид байсан санагдана. Шинэ оны эхний өдөр сайхан унтаж амрах төлөвлөгөөтэйгөөр урьд шөнөжингөө шинэ жилийн баярт зориулсан телевизийн хөтөлбөр үзсэн юм. Яг сайхан унтаж байсан чинь утас дугарч арван жилийн математикийн багш маань өнөөдөр 10 цагаас хоёрдугаар сургууль дээр математикийн олимпиадтай очоорой гээд амрах төлөвлөгөөг маань үгүй хийлээ.
Гадаа цас том том бударч ороод би гэдэг хүн “ямар юм нь шинэ оны эхний өдөр амрахгүй олимпиад энэ тэр зохион байгуулаад явж байдаг байнаа гэсэн юм бодсон шиг ” хоёрдугаар сургуулийн зүг дурамжхан алхална. Яваад очсон чинь Нямдаваа багшийн нэрэмжит “Мэдээний цаг ” бүлгийн анхдугаар олимпиадыг хотоос шавь нар нь ирж зохион байгуулж байгаа гээд МУИС-ийн 2-р курсын 2 оюутан ах бас манай дээд үеийн Далайжаргал, Гомбодорж ах нар байлаа.
Энэ олимпиадад би 10 ангид дэвшиж орж мөнгөн медаль бас уран бодолтийн шагнал авч байсан шиг санагдаж байна. Тэр үед л би анх Цагааныгаа харж байсан юм. Тухайн үед мундаг ах байна даа гээд л өнгөрч байсан.
2006 он. “Мэдээний цаг” бүлгийн хоёрдугаар олимпиад 1 сарын 1-нд болно гэж хүлээсэн боловч болоогүй, он нэлээн гаргаад МУИС-ийн оюутнуудын амралтаар болсон санагдана. Энэ удаагийн олимпиадад аравдугаар ангидаа түрүүлсэн. Энэ жил би аравдугаар ангиа төгсөж оюутан болох жил байлаа. Нөгөө миний мундаг ах гэж бодоод өнгөрсөн ах бас ирсэн олимпиадын дараа аравдугаар ангийн олимпиадад орсон хүүхдүүд дээр очоод за ямар сургууль авья гэж бодож байна даа гээд амыг нь асууж байгаад над дээр ирсэн. Би тухайн үедээ болно доо. Эдийн засаг л сонирхоод байгаа гэхэд миний дэмжих чиглэлийн хүн биш байна, одоо ямар хүн болохоо мэдэхгүй байгаа хүнч дээ ухааны юм хэлчээд явсан.
Би айлын том охин, надад хамаатан саднуудаас маань зөвлөөд хэлээд өгөх хүн байдаггүй багаасаа өөрийнхөө бор зүрхээрээ л сурч, аливаад хандаж ирсэн болохлоор хүн надаас юм асуугаад би тэр асуултанд нь уначихаж байгаа юм шиг санагдаад болж өгөхгүй байхлаар нь нөгөө мундаг ахаас зөвлөгөө, тусламж авахаар мессеж бичиж байсан санагдана. Гэхдээ тухайн үедээ найз охин энэ тэр нь болно гэж болод битгий хэл зүүдэлж ч байгаагүй юм шүү. Тухайн үед зарим зүйлийн талаар асууж байгаад өнгөрч, цагаан сараар бүх хүмүүст сар шинийн мэндчилгээ явуулангаа нөгөө ахруугаа явуулсан чинь хариу ирж янз бүрийн юм ярьж байгаад нэг мэдсэн чинь найз охин энэ тэр болоод, би найз охин нь болоод явсан байсан.
Би математикийн хичээлд бага ч гэсэн бусдаас илүү байсандаа одоо болтол баярлаж явдаг юм. Яагаад гэвэл энэ хичээлп дуртай байснаараа би тэмцэх чадвар, шудрага ёс зэрэг амьдралын олон зүйлийг ойлгож аваад зогсохгүй ирээдүйнхээ мэргэжлийг сонгож, мөн хамгийн чухал хайртай хүнээ энэ л хичээлийн ач тусаар олж авсан гэж боддог шүү.
Тухайн үедээ нөгөө мундаг ахыг чинь та гэсээ байгаад санамсаргүй найз охин нь болсон хэрнээ чи гэж дуудаж чадахгүй та гэсээр л өдийг хүрчээ. Цаашдаа ч чи гэж дуудаж чадахгүй биз.
2010 он. Тэр үеээс хойш аль хэдийн 4 жилийг ардаа орхижээ. Энэ хугацаанд бид хоёр олон сайхан дурсгалтай мөчүүдийг хамтдаа өнгөрүүлж, басхүү хүнд үеүүдийг ч хамтдаа даваад л гарчээ. Цаашид ч хамтдаа бусдын төлөө, нэг нэгнийхээ төлөө олон жил зүтгэх байх.
“Хэрвээ та хэн нэгэн залуу, бүсгүйтэй хөтлөлцөөд алхаж байхүедээ өөр хэн нэгнийг ийм итгэлтэйгээр гарыг нь атгахгүй юм шиг санагддаг уу, аль эсвэл өөрийн хүнтэй ингээд хөтлөлцөөд явж чадахгүй юм шиг санагддаг уу. Хэрвээ тийм бол тэрхүү хүн тань таны сэтгэлээ өгсөн хайртай хүн чинь мөн гэж би бодож байна. Түүнийгээ бүү алдаарай, учир нь ахиад тийм гарыг та олох нь эргэлзээтэй шүү дээ .”
Цагаан гэдэг бусдын төлөө гэсэн сэтгэлтэй, эгэл жирийн багш залуу бол миний хэзээ ч гарыг нь тавихгүй дээ гэж бодож явдаг хүн маань …
Гадаа цас том том бударч ороод би гэдэг хүн “ямар юм нь шинэ оны эхний өдөр амрахгүй олимпиад энэ тэр зохион байгуулаад явж байдаг байнаа гэсэн юм бодсон шиг ” хоёрдугаар сургуулийн зүг дурамжхан алхална. Яваад очсон чинь Нямдаваа багшийн нэрэмжит “Мэдээний цаг ” бүлгийн анхдугаар олимпиадыг хотоос шавь нар нь ирж зохион байгуулж байгаа гээд МУИС-ийн 2-р курсын 2 оюутан ах бас манай дээд үеийн Далайжаргал, Гомбодорж ах нар байлаа.
Энэ олимпиадад би 10 ангид дэвшиж орж мөнгөн медаль бас уран бодолтийн шагнал авч байсан шиг санагдаж байна. Тэр үед л би анх Цагааныгаа харж байсан юм. Тухайн үед мундаг ах байна даа гээд л өнгөрч байсан.
2006 он. “Мэдээний цаг” бүлгийн хоёрдугаар олимпиад 1 сарын 1-нд болно гэж хүлээсэн боловч болоогүй, он нэлээн гаргаад МУИС-ийн оюутнуудын амралтаар болсон санагдана. Энэ удаагийн олимпиадад аравдугаар ангидаа түрүүлсэн. Энэ жил би аравдугаар ангиа төгсөж оюутан болох жил байлаа. Нөгөө миний мундаг ах гэж бодоод өнгөрсөн ах бас ирсэн олимпиадын дараа аравдугаар ангийн олимпиадад орсон хүүхдүүд дээр очоод за ямар сургууль авья гэж бодож байна даа гээд амыг нь асууж байгаад над дээр ирсэн. Би тухайн үедээ болно доо. Эдийн засаг л сонирхоод байгаа гэхэд миний дэмжих чиглэлийн хүн биш байна, одоо ямар хүн болохоо мэдэхгүй байгаа хүнч дээ ухааны юм хэлчээд явсан.
Би айлын том охин, надад хамаатан саднуудаас маань зөвлөөд хэлээд өгөх хүн байдаггүй багаасаа өөрийнхөө бор зүрхээрээ л сурч, аливаад хандаж ирсэн болохлоор хүн надаас юм асуугаад би тэр асуултанд нь уначихаж байгаа юм шиг санагдаад болж өгөхгүй байхлаар нь нөгөө мундаг ахаас зөвлөгөө, тусламж авахаар мессеж бичиж байсан санагдана. Гэхдээ тухайн үедээ найз охин энэ тэр нь болно гэж болод битгий хэл зүүдэлж ч байгаагүй юм шүү. Тухайн үед зарим зүйлийн талаар асууж байгаад өнгөрч, цагаан сараар бүх хүмүүст сар шинийн мэндчилгээ явуулангаа нөгөө ахруугаа явуулсан чинь хариу ирж янз бүрийн юм ярьж байгаад нэг мэдсэн чинь найз охин энэ тэр болоод, би найз охин нь болоод явсан байсан.
Би математикийн хичээлд бага ч гэсэн бусдаас илүү байсандаа одоо болтол баярлаж явдаг юм. Яагаад гэвэл энэ хичээлп дуртай байснаараа би тэмцэх чадвар, шудрага ёс зэрэг амьдралын олон зүйлийг ойлгож аваад зогсохгүй ирээдүйнхээ мэргэжлийг сонгож, мөн хамгийн чухал хайртай хүнээ энэ л хичээлийн ач тусаар олж авсан гэж боддог шүү.
Тухайн үедээ нөгөө мундаг ахыг чинь та гэсээ байгаад санамсаргүй найз охин нь болсон хэрнээ чи гэж дуудаж чадахгүй та гэсээр л өдийг хүрчээ. Цаашдаа ч чи гэж дуудаж чадахгүй биз.
2010 он. Тэр үеээс хойш аль хэдийн 4 жилийг ардаа орхижээ. Энэ хугацаанд бид хоёр олон сайхан дурсгалтай мөчүүдийг хамтдаа өнгөрүүлж, басхүү хүнд үеүүдийг ч хамтдаа даваад л гарчээ. Цаашид ч хамтдаа бусдын төлөө, нэг нэгнийхээ төлөө олон жил зүтгэх байх.
Өнөөдөр миний нөгөө мундаг ах, миний хайртай залуу маань энэ хорвоод мэндлээд 25 нас хүрч байна. Ингээд хайрдаа төрсөн өдрийн мэнд хүргэе.
“Хэрвээ та хэн нэгэн залуу, бүсгүйтэй хөтлөлцөөд алхаж байхүедээ өөр хэн нэгнийг ийм итгэлтэйгээр гарыг нь атгахгүй юм шиг санагддаг уу, аль эсвэл өөрийн хүнтэй ингээд хөтлөлцөөд явж чадахгүй юм шиг санагддаг уу. Хэрвээ тийм бол тэрхүү хүн тань таны сэтгэлээ өгсөн хайртай хүн чинь мөн гэж би бодож байна. Түүнийгээ бүү алдаарай, учир нь ахиад тийм гарыг та олох нь эргэлзээтэй шүү дээ .”
Цагаан гэдэг бусдын төлөө гэсэн сэтгэлтэй, эгэл жирийн багш залуу бол миний хэзээ ч гарыг нь тавихгүй дээ гэж бодож явдаг хүн маань …
3 comments:
Yamar goe yum be. Ma nz Tsagaaniihaa chimeg n bolj yawaarai. Ta hoertoo hamgiin sain saihan buhniig hesei.
Tanii blogoor sudalgaanii material uzeh zorilgoor anh udaa orj uzjiina. Iim mundag blogtoi gej yostoi sanasangu. Hamgiin ehleed eniig chine unshlaa... Yamar goy ataarham saihan torson odriin beleg awdag ah we. zaza sudalgaanii materialaa uzcheed garna gsn uguun bn shu... Ajmilt husiy ah egch 2 too
sain bna uu. ene odriin saihan mendiig devshuulye. bi zochid buudliin talaar sudalgaanii ajil haij bgaad chinii ene saihan blogluu orj olon saihan zuil unshlaa. nadad olon zuiliig helj ogloo bayarlalaa. blogtoo olon saihan zuiliin talaar bichij tavij bgaarai. eruul enkh, saihan buhniig husye
Post a Comment
Та өөрийн санал бодлоо бичээрэй.